Eindelijk het land van ons meisje

Het is 9.15 in de ochtend en ons vliegtuig is geland, het was zwaar bewolkt en erg warm, maar wat is dit land schoon je ziet geen papiertje liggen.
 
Een hele lieve vrouw genaamd Inge stond al op ons te wachten. In eerste instantie schrok ik me dood ik dacht nog moeten we daar in, een busje vol gaten, maar ja dat bleek de bus voor de koffers te zijn, eindelijk kon ik weer een sigaret roken dat viel niet mee, als je al een tijd niet gerookt hebt. Nou daar gingen we dan richting het Jianguo Hotel in peking , het was ongeveer een half uur rijden en we keken onze ogen uit, midden op de snelweg stond er een een band te verwisselen, alles rijd kris kras door elkaar. Eindelijk in het hotel, het was prachtig met een grote lobby met natuurlijk veel glimmers. We hadden een kleine bespreking en mochten naar onze kamer voor een tukje van precies anderhalf uur. De kamers waren prachtig, ik heb eerst naar huis gebeld om te zeggen dat we goed zijn aangekomen.

En daarna de documenten in de kluis en slapen maar! Omstreeks 14 uur werden we in de lobby verwcht om met z'n allen te gaan shoppen. Onze gids Sally ging mee, zij was van het reisbureau Blas in China dat alle excursies heeft verzorgt, voor 's avonds had ze een tafel besproken aan de overkant van het hotel. Een paar kilometer verder op was een heel groot warenhuis Friendschipstore daar was alles te krijgen wat we nodig hadden. Ook zagen we een prachtig jurkje voor de kleine maar besloten toch nog maar te wachten met kopen. Het was heel apart, je loopt in het land waar je dochter woont en hebt haar helemaal nog niet vast gehad. Nadat we alles hadden uitgepakt, hebben we nog een poosje op het balkon van onze kamer gezeten. 'S avonds dan naar het restaurant, we kwamen te zitten in een ruimte helemaal achterin dat was lekker rustig, Sally heeft voor ons het eten besteld, het was heerlijk. Mijn inmiddels goede vriendin Antoinette heeft me geleerd hoe ik met stokjes moest eten want messen en vorken kennen ze daar niet! We spraken over de volgende dag, dan gaan we namelijk naar de Chinese Muur en het Zomerpaleis, en niet te vergeten over de kindjes. We hebben 's avonds nog een wandeling gemaakt met Antoinette en Chris en Annemarie en Bert, het is zo gezellig op straat, allemaal mensen die gezellig zitten te praten of spelletjes aan het doen zijn, maar ook kleine kinderen die bedelen dat is wel heel triest. We zagen nog een klein meisje en hebben gevraagd hoe oud ze was, die moeder heel trots "ze is 1 jaar". Zo oud waren ze van ons ook ongeveer, we beleven maar kijken naar dat kleine meiske. Daarna hebben we nog lekker koffie gedronken en zijn lekker onder de wol gegaan.