AANKOMST
SCHIPHOL
27-08-2004
Om 4.30 werd het kleine mannetje
al wakker, volgens mij had ie door dat er een grote reis aan zat te komen.
We hebben ons aangekleed en zijn voor het laatst naar beneden gegaan om te
genieten van een heerlijk ontbijt.
Ik had nooit gedacht dat het mij zo moeilijk zou vallen om afscheid te
nemen van het geboorte land van onze twee kinderen, maar ze kregen er een
mooi land voor terug met allemaal lieve mensen om zich heen, en dat is
misschien wel veel meer waard.
Na het ontbijt door naar boven want de koffers moesten om 8 uur voor
de deur staan, nog even wat spullen in de handbagage en we waren klaar
voor vertrek.
Jindi had het in de bus best moeilijk met het afscheid van China, veel
meer dan ik had gedacht, we hebben haar moeten beloven dat we er wel weer
een keer terug komen.
Na een vreselijk gedoe om een flesje allergiedrank voor Jindi op het
vliegveld van Peking konden we dan eindelijk naar het vliegtuig,
en natuurlijk want alles liep die dag zo'n beetje verkeerd vertrokken we
met een uur vertraging, ik maakte me meteen zorgen om iedereen die naar
Schiphol zou komen.
Maar toen we eenmaal onderweg waren bleek dat we gewoon de normale
aankomsttijd zouden landen.
De vlucht was heel naar omdat ik hevige oorpijn had en dat als je moet
vliegen niet een pretje is.
Maar ja om 17.54 waren we geland en de spanning steeg ten top, ik was zo
benieuwd wie er allemaal zou staan, alleen bij het idee werd ik al
emotioneel, meteen in de slurf heb ik mijn zwager Ronald gebeld, die
stonden al klaar om ons in de armen te sluiten.
Onderweg naar de koffers kwamen we bij een groot raam en Antoinette riep
meteen daar staat onze oude China groep( van Jindi), jeetje wat werd ik
daar emotioneel van zeg, zo lief dat ze er waren.
Meteen door naar de koffers maar wat duurt dat toch lang als er één
koffer wat later is, we hebben afscheid genomen van onze groep en weer
mijn zwager gebeld, hij zei meteen je moet de rechter deur hebben, en ja
hoor Hans voorop met al onze koffers met daar bovenop Jindi in haar mooie
blauwe Chinese jurk, of in haar woorden haar Chinese prinsessen jurk.
Daarna kwam ik zelf met Ji op de arm, bij het zien van mijn vriendin
Marion was ik al helemaal aan het huilen, er waren zelfs spandoeken en nu ik
dit schrijf lopen de tranen over mijn wangen, wat een mensen waren er voor
ons zeg, echt super.
Ja en toen mijn zusje Ingrid toen ik haar zag knapte er iets bij me, we
vlogen elkaar in de armen, wat waren we blij elkaar weer te zien,
mijn ouders waren ook hevig geëmotioneerd,
jeetje het waren maar een paar weken maar die duurden wel een eeuwigheid,
ook neefje Rik was helemaal van de kaart,
En nichtje Robin keek haar ogen uit naar haar nieuwe neefje, tja vanaf dit
moment was ze niet meer de kleinste
en dan al die andere mensen, goede vrienden, mijn buurmeisje van vroeger
met haar hele gezin,
heel veel mensen van Clubs waar ik een andere site heb, je kon het zo gek
niet bedenken of ze waren er.
Ji deed het heel goed hij keek een beetje de kat uit de boom en vond alle
kinderen prachtig en begon ook meteen het stoertje uit te hangen, en
vermaakte zich prima.
We waren na een lange file bij Ouderrijn om 22uur thuis, de straat was zo
versierd dat het wel carnaval leek, aan elk huis heel veel vlaggetjes en ballonnen
en nog steeds liep ik verdwaasd rond van emotie en spanningen, we hebben
met de familie nog wat gedronken volgens mij, heel eerlijk gezegd weet ik
het niet eens zeker, whhaahah erg he.
Maargoed dit was dan het laatste verslag van onze reis naar China ik wil
iedereen bedanken die ons overspoeld heeft met mailtjes berichten in het
gastenboek en telefoontjes, en niet te vergeten onze nieuwe China groep
waar we zo veel aan hebben gehad we hebben samen gelachen gehuild en echt
genoten, luitjes het was echt toppie, ondanks dat varken(knipoog)
Allemaal een dikke knuf en dit was/is echt
DE MOOISTE DROOM